Successie fase 5: climaxfase
De climaxfase is de eindfase in de successie. De bodem is nu uitgegroeid tot een bos met grote woudreuzen. Onder de bomen wil niet veel groeien, maar aan de randen van het bos groeit des te meer. De biodiversiteit is in de climaxfase groot. Toch duurt de eindfase niet eeuwig. Als er bomen sneuvelen, komt er een open plek. Daar begint de successie gewoon weer opnieuw.
Als de bomen tot in de hemel groeien
Climaxbomen zijn de hekkensluiters in de successie. Climaxbomen worden groter en ouder dan pioniersbomen. Ze overschaduwen pioniersbomen en struweel, dat door lichtgebrek wegkwijnt en sterft. Onder climaxbomen vind je een vruchtbare bodem, maar vrijwel geen ondergroei.
Climaxbomen profiteren van wat voorgangers voor ze hebben opgebouwd. Zelf kunnen ze honderden jaren oud worden. En ze zijn slim: voordat ze hun bladeren in de herfst laten vallen, trekken ze alle voedingsstoffen gauw terug in de takken en de stam. Ze gebruiken die het volgende seizoen gewoon weer opnieuw. Over recycling-specialisten gesproken!
Kenmerkend voor de bodem onder een climaxvegetatie is de aanwezigheid van bodemschimmels. Veel climaxbomen werken samen met bodemschimmels; ze wisselen suikers en mineralen met elkaar uit. Zonder bodemschimmels is de gezondheid van de climaxboom in het gedrang.
In een climaxbos vinden veel diersoorten een onderkomen. Behalve insecten en vogels vind je er bijvoorbeeld ook zoogdieren zoals dassen, reeën, wilde zwijnen en tegenwoordig zelfs wolven. De biodiversiteit is in een climaxbos hoog.
Het climaxbos is het eindstadium van de successie. Maar climaxbomen hebben niet het eeuwige leven. Ze kunnen ziek of oud worden, omwaaien, aangevreten worden door dieren, of sneuvelen door bliksem of bosbrand. Er ontstaat dan een kale plek in het bos. De successie begint op die plek opnieuw, en zo is de cirkel rond.